Ο πνευματικος ανθρωπος
Πρωτα πρωτα, δεν πρεπει ΠΟΤΕ να μας διαφευγει το οτι ο ανθρωπος ειναι ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΟ ΟΝ ! (υλη, ψυχη-λογικη-συναισθημα, πνευμα) (ομοια με τις τρεις υποστασεις του Θεου). Στον σημερινο συγχρονο κοσμο δυστυχως επικρατει μια συγχυση σαυτο το θεμα και μπερδευεται η ψυχη με το Πνευμα. Τα ζωα εχουν ψυχη αλλα ειναι δισυποστατα. Δεν εχουν το Πνευμα το οποιο ενεφυσησε ο Θεος ΜΟΝΟ στον ανθρωπο !
Ποιος είναι λοιπον ο πνευματικός ανθρωπος ; Πολύ απλά, πνευματικος ανθρωπος είναι αυτος που διέπεται από το Πνεύμα του Θεού (Κορινθίους 2:15). Αυτό δεν σημαίνει ότι τα εργα του είναι τέλεια, αλλά ολες οι πραξεις του ελέγχονται από το Πνεύμα του Θεού παρα από την υλικη του υποσταση (Ρωμαίους 7:18).
Οι πνευματικοί άνθρωποι είναι το αντίθετο των σαρκικών. Οι σαρκικοι άνθρωποι ζουν τις ζωές τους (είτε καλές είτε κακές) μέσω της δικής τους ικανότητας (Ρωμαίους 8: 7). Οι πνευματικοί άνθρωποι είναι αυτοί που εξαρτώνται από την δυναμη του Θεού αντί την δική τους.
Σαρκικοι είναι εκείνοι που κυριαρχούνται από τις φυσικές τους αισθήσεις: αυτό που βλέπουν, γεύονται, ακούν, μυρίζουν και αισθάνονται (Ρωμαίους 8: 6). Οι πνευματικοί άνθρωποι κυριαρχούνται από το Λόγο του Θεού παρά από τα συναισθήματά τους.
Ας προσεξουμε το αρχαιο κειμενο στην επιστολη προς Κορινθιους Α, κεφ 2 : (μεταφραση Βαμβα: «ο φυσικος ανθρωπος», αρχαιο: «ψυχικος δε ανθρωπος ου δεχεται τα του Πνευματος του Θεου…ο δε πνευματικος ανθρωπος ανακρινει μεν τα παντα, συτος δε υπ’ ουδενος ανακρινεται»!! Αρα, ψυχη ειναι τα συναισθηματα και η λογικη μας. Μαυτη την εννοια, ψυχη ζωσα εχουν και τα ζωα, αλλα δεν εχουν το τριτο σκελος του τρισυποστατου, το Πνευμα ! Δεν πρεπει οι αποφασεις του πνευματικου ανθρωπου να παιρνονται απο την λογικη η τα συναισθηματα η τα ενστικτα (οπως στα ζωα) αλλα απο το Πνευμα !
Είναι λάθος να οριζουμε την πνευματικότητα του ανθρωπου συμφωνα μονο με ορισμένα εξωτερικα θρησκευτικά πρότυπα ζωης που είναι διαδεδομένα σήμερα. Η αληθινή πνευματικότητα επηρεάζει κάθε τομεα της ζωής μας. Δεν πρέπει λοιπον να κρίνουμε επιφανειακα την πνευματικότητα ενός άλλου.
Επισης δεν πρεπει να συγχεουμε αυτο που ο κοσμος λεει “πνευματικο” (ανθρωπο του πνευματος), εννοωντας αυτους που πανε στο θεατρο η ακουνε κλασικη μουσικη η πανε σε εκθεσεις ζωγραφικης. Ολα αυτα ειναι απλα τροφη για την ψυχη και οχι για το Πνευμα μας, ειναι υποκαταστατα της αληθινης τροφης του Πνευματος που ειναι η επικοινωνια με τον Πατερα.
Ο αποστολος Παύλος χρησιμοποίησε δυο κριτηρια για την αξιολόγηση της πνευματικότητας, α. την ικανότητα των ανθρώπων να διακρίνουν την πνευματική αλήθεια (1 Κορινθίους 2: 14-16) (δηλαδη αυτος που μπορει αν καταλαβαινει τι γινεται στον κοσμο, γιατι γινεται και που παμε, αυτος που καταλαβαινει για ποιο λογο γεννηθηκε σ’αυτον τον κοσμο, καταλαβαινει τι ακριβως ειναι η Βασιλεια του Θεου, αυτος που καταλαβαινει το αληθινο νοημα του Χριστου) και β. Με βαση το ποιες είναι οι σχέσεις τους με άλλους (1 Κορινθίους 3: 3-4).
Δεν έχει σημασία πόσο συχνά πηγαίνουν οι άνθρωποι στην εκκλησία ή πως ντυνονται. Αν είναι αμφιταλαντευομενοι και δεν μπορούν να διακρίνουν την πνευματική αλήθεια, δεν είναι πνευματικοί (κατα Ιωάννη 6:63).
Οταν το πευμα του Θεου, το Αγιο Πνευμα κατοικει μεσα μας εχουμε ήδη την ιδια πίστη του Χριστου ! Αυτή η πίστη είναι μεσα μας δια του Αγιου Πνευματος (Γαλάτες 5: 22-23).
«Ο δε καρπος του Πνευματος εστιν αγαπη, χαρα, ειρηνη, μακροθυμια, χρηστοτης, αγαθωσυνη, πιστις, πραοτης, εγκρατεια»
Δεν χρειαζόμαστε “περισσότερη” πίστη (δεν ειναι “ποσοτικο” το θεμα αλλα “ποιοτικο”). Πρέπει να ανανεώσουμε το μυαλό μας με το Λόγο του Θεού, ώστε να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε την πίστη του Χριστού που είναι ήδη παρούσα μεσα μας (κατα Λουκά 17: 5 και Ρωμαίους 12: 3).
Δεν είναι λοιπόν το πνεύμα μας που είναι “νηπιο” στο Χριστό (Κορινθιους Α, 3) είναι οι ο ψυχικος μας κοσμος (το μυαλο, η λογικη). ΑΥΤΟ το κομματι μας ειναι που αυξανει και ενηλικιωνεται με γνώση του Κυρίου.
Αν οι άνθρωποι αναγεννουνταν με πνεύμα που έπρεπε να μεγαλωσει σιγα σιγα και να ενηλικιωθει, τότε αυτό θα τους εμπόδιζε να βιωνουν μεγάλα θαύματα μέχρι να παρέλθει μια ορισμένη χρονική περίοδος. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αλήθεια. Το αντιθετο ! Μερικά από τα μεγαλύτερα θαύματα βιώνονται πολύ κοντά στο χρόνο που καποιος αρχιζει να πιστευει και να πλησιαζει τον Χριστο.
Αυτό συμβαίνει επειδή, ενας ανθρωπος ανναγεννημενος ανωθεν ένα αναγεννημένο πνεύμα είναι πλήρες και ικανό για ολα μέσω του Χριστού αμέσως μετα την συνειδητοποιηση της σωτηρίας δια Χριστου (κατα Ιωαννην, 3,3: ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν, οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ”).
Ο μόνος περιορισμός είναι η σκέψη μας (Παροιμίες 23: 7 και Ρωμαίους 8: 6). Όταν οι άνθρωποι αναγεννηθούν πνευματικα, πιστεύουν και μπορουν να πετυχουν ο,τι ζητούν από τον Θεο. Αυτή είναι μια “παιδική” πίστη που κανει θαύματα ! Στα παιδια, η λογικη επικρατει λιγοτερο και αφηνει το Πνευμα να δρασει !
Ο πνευματικος ανθρωπος καθοδηγειται απο το Πνευμα το Αγιο μεσα του !
Το Άγιο Πνεύμα είναι ιδιαίτερο πρόσωπο. Το τρίτο πρόσωπο του Τριαδικού Θεού.
Ποια ειναι η διδασκαλία της αγίας Γραφής και της Εκκλησίας του Χριστού για την υφη του Πνευματος του Αγιου ; Το ζήτημα αυτό πρέπει να εξετασθεί με προσοχή, γιατί πολλοι χρησιμοποιούν τον όρο Άγιο Πνεύμα, για να δηλώσουν μια απρόσωπη δύναμη η ενέργεια ή και τυφλή δύναμη ή συνειδητότητα.
Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, που συνοψίζει τη διδασκαλία των πριν από αυτόν πατέρων της Εκκλησίας δίνει σ’ αυτό το θέμα την ακόλουθη απάντηση:
“Όπως ακριβώς όταν ηκούσαμεν δια τον Λόγο του Θεού, δεν τον εθεωρήσαμε ότι είναι χωρίς προσωπική ύπαρξη, ούτε αποκτάται με την εκμάθηση, ούτε ότι προσφέρεται με τη φωνή, ούτε ότι διασκορπίζεται, άλλ’ ότι υπάρχει κατ’ ουσίαν και ότι έχει ελευθέρα βούληση και ενέργεια και παντοδυναμία, έτσι και όταν εδιδάχθημεν δια το Πνεύμα του θεού, το οποίον συνοδεύει το Λόγο και φανερώνει την ενέργειά Του, δεν θεωρούμε ότι είναι κάποια πνοή χωρίς προσωπική ύπαρξη, διότι η μεγαλοπρέπεια της θείας φύσεως θα εξευτελίζετο, αν θεωρείτο ότι το Πνεύμα που έχει, είναι όμοιο με το ιδικό μας πνεύμα”.
Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν έχει προσωπική ύπαρξη, είναι ο άλλος Παράκλητος (Ιω. ιδ’ 16) (αλλος και ομοιος με τον Χριστο) σε σχέση με τον Χριστο/Λόγο του Θεού (Α’ Ιω. β 1), που έχει επίσης προσωπική ύπαρξη και δεν είναι απρόσωπη δύναμη η σοφία (πρβλ. Α’ Κορ. α’ 24). Με το να πει άλλον, δείχνει τη διαφορά του προσώπου, ενώ με το να πει Παράκλητον δείχνει την συγγένεια της ουσίας (Αγιος Χρυσόστομος). Δεν είναι δυνατόν να είναι η απρόσωπη δύναμη του Πατρός, γιατί πέμπεται στο όνομα του Υιού (Ιω. ιδ’ 26) και ονομάζεται και Πνεύμα Χριστού (Ρωμ. η’ 9. Α’ Πέτρ. α’ 11).
Στην Αγία Γραφή διακρίνεται κατηγορηματικά το Άγιο Πνεύμα από τη δύναμη του Θεού. Ας αναφέρουμε ένα από τα πολλά εδάφια: “Ως υπηρέται Θεού συνιστουμε εαυτούς εις παντα… με αγνότητα, σύνεσιν, μακροθυμίαν και καλωσύνην, με Πνεύμα Άγιον, με αγάπην ανυπόκριτον, με κήρυγμα αληθείας και με δύναμιν Θεού” (Β’ Κορ. στ’ 4-7). Άλλο λοιπόν Πνεύμα Άγιον και άλλο δύναμις Θεού (πρβλ. και Μιχ. γ’ 8. Πράξ. ι’38.Α’Κορ. β’4. Ρωμ ιε’ 13. Α’Θεσ. α’5). Αλλά και αν ακόμη χαρακτηρίσουμε το Άγιο Πνεύμα δύναμη του Θεού (Κριταί ια’ 29, ιδ’ 6. Ης. ια’ 2), τότε, εάν πράγματι δεν πρόκειται για τη θεία ενέργεια, πρέπει να το εκλάβουμε ως δύναμη ενυπόστατη, όπως ακριβώς και τον Υιό, ο οποίος χαρακτηρίζεται δύναμις του Θεού (Α’ Κορ. α’ 12).
Εάν το Πνεύμα το Άγιο ήταν μόνο ενέργεια, όχι και πρόσωπο, τότε πρέπει να συμπεράνουμε πως τίθεται σε ενέργεια, δεν θέτει κάτι άλλο σε ενέργεια. Και φυσικά θα παύσει να υπάρχει μόλις τελειώσει την αποστολή του.
Όμως το Πνεύμα το Άγιο ακούει (Ιω. ιστ’ 13), λαλεί (Ιεζ. ια’ 5. Ματθ. ι’ 20. Ιω. ιστ’ 13. Πράξ. α’16,η’ 29, κα’ 11, κη’25), μαρτυρεί (Ιω. ιε’26. Πράξ. ε’ 32 η’23. Ρωμ. η ‘ 16. Έβρ. θ’8,ι’ 15), αναγγέλλει (Ιω. ιστ’ 13-15), διδάσκει (Ίεζ. ια’5. Ιω. ιδ’26. Αουκ. ιβ’ 12), έρευνα (Α ‘ Κορ. β’ 10-11), αποκαλύπτει (Αουκ. β’ 26. Α’ Πέτρ. α’ 11), προφητεύει (Πράξ. α’ 16 κα’ 11), οδηγεί στην αλήθεια (Ιω. ιστ’ 13). προτρέπει (Πράξ. Γ 19-20, ια’ 12), βοηθεί (Ρωμ. η ‘ 14. Γαλ. ε’ 18), ελέγχει (Ιω. ιστ’ 8), εμποδίζει (Πράξ. ιστ’ 6), κρίνει (Πράξ. ιε’ 28), διατάσσει (Πράξ. η 29, ιγ’2), συνετίζει (Νεεμ. θ’20).
Το άγιο Πνεύμα έχει ακόμη προσωπική βούληση (Ης. ια’ 2. Α’ Κορ. ιβ’ 11-«παντα δε ταυτα ενεργει το ΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ ΠΝΕΥΜΑ διαιρουν ιδια εκαστω καθως ΒΟΥΛΕΤΑΙ») και προσωπικό συναίσθημα. Μια απρόσωπη δύναμη δεν μπορεί ποτέ να συνοδεύεται από προσωπική θέληση, δεν αγαπά ποτέ, ούτε λυπείται, δεν έχει συναίσθημα. Όμως το Άγιο Πνεύμα αγαπά (Ρωμ. ιε’ 30), λυπείται (Εφεσ. δ’ 30. Ρωμ. η ’26), επιποθεί (Ιάκ. δ’ 5), παρηγορεί (Πράξ. θ’ 31), παροργίζεται (Ης.ξγ’ 10, Μιχ.β’7).
Το Άγιο Πνεύμα έχει αυτοσυνειδησία· έχει συναίσθηση της ύπαρξής Του και μπορεί να πει: Εγώ απέστειλα αυτούς (Πράξ. ι’ 20)· ξεχωρίσατε μου τον Βαρνάβαν και τον Παύλον (Πράξ. ιγ’ 2).
Έτσι το Άγιο Πνεύμα έχει προσωπική υπόσταση, είναι πρόσωπο και γι’ αυτό το λόγο η θεία του ενέργεια φθάνει σε μας και ζεσταίνει την ύπαρξή μας, μας ανυψώνει στη θεία αγάπη, που είναι η προσωπική σχέση του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Όποιος πει λόγον εναντίον του Υιού του άνθρωπου, θα συγχωρηθεί· γι’ αυτόν υπάρχει το Πνεύμα το Άγιο, που μπορεί με τη δική μας μετάνοια να μας οδηγήσει και πάλι στο Χριστό με τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας. Άλλ’ εκείνος που θα βλασφημήσει κατά του Αγίου Πνεύματος, δεν θα συγχωρηθεί (Λουκ. ιβ’ 10. Πρβλ. Εβρ. Γ 29)· θα μείνει μόνος, ορφανός χωρίς το Άγιο Πνεύμα (Ιω. ιδ’ 18) και μόνος του ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί. Αυτο πιθανον εννοει λεγοντας οτι δεν θα συγχωρηθει, δεν μπορει να συγχωρηθει καποιος χωρις την παροθσια του Πνευματος του Αγιου.
Β΄ προς Κορινθίους επιστολή: «ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀῤῥαβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν
«Όταν δε έλθη ο παράκλητος ον εγώ πέμψω υμίν παρά του πατρός, το Πνεύμα της αληθείας ό παρά του πατρός εκπορεύεται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού· (Ιω. 15,26).
«…και νυν Κύριος απέστειλέ με και το Πνεύμα αυτού» (Ησ. 48,16). «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ου είνεκεν έχρισέ με· ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν» Ησ. 6,1 και Λκ. 4,18-19)
«Όταν άκουσαν οι απόστολοι που βρίσκονταν στα Ιεροσόλυμα, ότι η Σαμάρεια έχει δεχτεί το λόγο του Θεού, έστειλαν σε αυτούς τον Πέτρο και τον Ιωάννη, οι οποίοι αφού κατέβηκαν από τα Ιεροσόλυμα, προσεύχονταν να λάβουν το Άγιο Πνεύμα οι Σαμαρείτες. Και δεν είχε λάβει ακόμη κανένας το Άγιο Πνεύμα, υπήρχαν δε, μόνο βαπτισμένοι στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τότε επιθεταν επ αυτους τας χειρας και ελάμβαναν το Άγιο Πνεύμα.»
«Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε διεµέριζεν έθνη ο Ύψιστος. Ότε του πυρός τας γλώσσας διένειµε εις ενότητα πάντας εκάλεσε. Καί συµφώνως δοξάζοµεν το Πανάγιον Πνεύµα.»
Ο ψαλμός αυτός ψέλνεται στην ορθόδοξη εκκλησία την ημέρα της Πεντηκοστής. Από εδώ μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το Άγιο Πνεύμα θα ενώσει τους χριστιανούς. Η Βασιλεία του Θεού, την οποία όλοι μας επιθυμούμε τόσο πολύ, δεν μπορεί να έρθει εάν δεν ενωθούν οι χριστιανοί. Ο Στυλιανός Γιαννετακης είπε σχετικά τον Ιούλιο του 1996: «Θα δούμε τον Χριστό, μόλις ενωθούνε οι χριστιανοί όμως… Άμα ενωθούν οι χριστιανοί ο Χριστός θα παρουσιαστεί ο ίδιος να κάμει την Δευτέρα Του παρουσία. Γεγονός αναντίρρητο. Ναι παιδιά μου, να μην αμφιβάλλουμε, δεν είναι παραμύθια…… Θα τον δούμε τον Χριστό, μην αμφιβάλλετε, όταν ενωθούνε όμως οι χριστιανοί, γιατί αυτό είναι απαραίτητο…. Οπωσδήποτε θα ενωθούμε οι χριστιανοί και δεν θα περάσουν πολλά χρόνια… Το Πνεύμα το Άγιο μπαίνει μέσα μας και μας καλλιεργεί, μας αναπτύσσει και μας δίνει δυνάμεις και μας δίνει φως και γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού. Πάρετε τα αυτά που σας λέω. Αυτά τα παιδιά που είμεθα εδώ, αν θέλουμε όλοι, να ξεχυθούμε προς όλο τον κόσμο, να κάνουμε αυτό: την χριστιανική ενότητα. Εξάπλωση του ευαγγελίου και διακήρυξη της χριστιανικής ενότητας !»
Μπορούμε όμως να δημιουργησουμε μία σχέση με τον Θεο και το Αγιο Πνευμα μεσα μας, χωρίς να επικοινωνουμε μαζί Του; Χρειάζεται λοιπόν η προσευχή. Για να μπορούμε όμως να προσευχόμαστε, χρειαζόμαστε πάλι το Αγιο Πνευμα: «Αλλά και το Πνεύμα επίσης μας συμπαραστέκεται στις αδυναμίες μας, γιατί εμείς δεν ξέρουμε πώς να προσευχηθούμε καθώς πρέπει, όμως το ίδιο το Πνεύμα μεσιτεύει για μας στο Θεό με αλάλητους στεναγμούς » (Ρωμ. 8, 26). Χωρίς το Πνευμα το Αγιο και την προσευχή, το μήνυμα του Χριστού, το ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού, δεν μπορεί να εξαπλωθεί. Χωρίς αυτα ο συνάνθρωπός μου δεν μπορεί να γίνει πλησίον μου, ούτε και αδελφός μου. Οι πραγματικοί κυρίαρχοι του κόσμου είναι οι άνθρωποι που εχουν μεσα τους και εκφραζουν το Πνευμα το Αγιο, οι ανθρωποι που προσεύχονται. Όποιος προσεύχεται κυβερνάει. Όποιος προσεύχεται βλέπει τον συνάνθρωπο του έτσι, όπως τον βλέπει ο Θεός.
Η προσευχή μας λοιπόν, είναι η ενέργεια του Πνευματος. Χωρίς την προσευχή και χωρίς το Αγιο Πνευμα δεν υπάρχει καμία ένωση χριστιανών και ούτε Βασιλεία Θεού.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Ανακάλυψε την πόρτα της καρδιάς σου, και θα ανακαλύψεις τον παράδεισο!» Αυτό σημαίνει ότι εκεί μπορείς να συναντήσεις τον Θεό και να αναγνωρίσεις Αυτόν και την αλήθεια. Εκεί μέσα στην καρδιά σου βρίσκεται το Αγιο Πνευμα, που σε παίρνει από το χέρι και σε οδηγεί σε επίγνωση της αλήθειας.
Πώς ενεργεί το Πνευμα το Αγιο?
Μας φωτιζει, μας δινει την επίγνωση: πχ: χρόνια μπορει να διαβάζουμε ένα κομμάτι από την Αγία Γραφή, συζητάμε πάνω σ’ αυτό και νομίζουμε ότι το έχουμε καταλάβει. Και την χιλιοστή φορά αντιλαμβανόμαστε ξαφνικά μια βαθύτερη έννοια αυτού του κομματιού, διακρίνουμε ένα ειδικό μήνυμα, μια καθοδήγηση του Θεού, κάτι που δεν είχαμε μέχρι τώρα προσέξει, κάτι που είναι θεία φώτιση. Κάτι που δεν μπορείς να μάθεις στο πανεπιστήμιο. Στην Α’ Κορ. 2, 10 λέει: «Διότι σε μας το αποκάλυψε ο Θεός δια του Πνεύματος. Το Πνεύμα ερευνά τα πάντα, ακόμη και τα βάθη του Θεού» Μόνον το Πνεύμα του Θεού, το Αγιο Πνευμα μπορεί να αναγνωρίσει τον Θεό. Ένας θεολόγος ακόμη κι αν διαθέτει τεράστια γνώση, χωρίς το Αγιο Πνευμα δεν έχει καμία επίγνωση. Ο ανθρώπινος λόγος και λογικη είναι περιορισμένοι. Όταν λείπει η προσευχή, δηλαδή όταν λείπει αυτή η σχέση με το Αγιο Πνευμα, αυτή η αγάπη μεταξύ Πατέρα και παιδιού, τότε περιορίζεται το άπειρο του Θεού σε πεπερασμένο, σε απλή ανθρώπινη σκέψη. Το Αγιο Πνευμα μας οδηγεί, μέσα από τον ανθρώπινο λόγο, στα βάθη του μυστηρίου του Θεού. Και γι’ αυτό όταν μελετάμε την Αγια Γραφη, χρειάζομαι πάντα το Αγιο Πνευμα. Δίχως αυτο, ειναι σαν να διαβάζω μια εφημερίδα, ή ένα θρησκευτικό βιβλίο και έτσι δεν μπορω να καταλαβαίνω σε βαθος. Ενώ ο Θεός, μέσω της Αγιας Γραφης, θέλει να μου αποκαλύψει ανεκλάλητα μεγαλεία. Είναι δουλειά του Αγιου Πνευματος να μου δώσει την επίγνωση, η οποία πάει σε βάθος. Μονο δι Αυτου αποκαλυπτεται πραγματικα ο Θεος !
Στα αρχαία ελληνικά, “πνεύμα“ σημαίνει πνοή, άνεμος και στα εβραϊκά λέγεται “ρουάχ“. Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη κεφ. 3, 8, διαβάζουμε πως ο Χριστός παρομοιάζει το Αγιο Πνευμα με τον άνεμο, λέγοντας το εξής στον Νικόδημο : «Ο άνεμος πνέει όπου θέλει, και ακούς την φωνή του, αλλά δεν ξέρεις από πού έρχεται, και πού πηγαίνει. Έτσι είναι καθένας που γεννήθηκε από το Πνεύμα.» Αυτό σημαίνει ότι το Αγιο Πνευμα πνέει εκεί όπου Αυτό θέλει και όχι εκεί που εμείς θέλουμε. Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του το Πνευμα του Θεου σαν ένα σπόρο. Αλλα το Πνευμα το Αγιο διδεται ως κατι ιδιαιτερο !
«…Και μόλις είπεν αυτό, εφύσηξε προς αυτούς, και ειπεν: Λάβετε Πνεύμα Άγιο.» (Ιωαν. 20, 22).
Το Αγιο Πνευμα, για να μπορέσει να πετύχει τον στόχο Του, την Βασιλεία της αγάπης μαζί με τα παιδιά Του, έρχεται σε μας με τα υπερφυσικά δώρα Του, τα χαρίσματα του Πνευματος του Αγιου. Τα περισσότερα από αυτά, τα αναφέρει ο απ. Παύλος στην Α’ Κορινθίους στα κεφάλαια 12, 13 και 14. Υπάρχουν λοιπόν τα χαρίσματα της μετάδοσης γνώσης και σοφίας, το χάρισμα της πίστης, το ιαματικό χάρισμα, το προφητικό χάρισμα (οικοδομεί, ενθαρρύνει και παρηγορεί κεφ. 14,3), της διάκρισης πνευμάτων, της γλωσσολαλιάς και της ερμηνείας, τα χαρίσματα της υπηρεσίας και της διδασκαλίας (Ρωμ. 12, 7) και πολλά άλλα. Ο απ. Πέτρος γράφει στην Α’ επιστολή του, κεφ. 4, 10: «Να υπηρετείτε ο ένας τον άλλο σύμφωνα με το χάρισμα που έλαβε ο καθένας σας, σαν καλοί διαχειριστές της ποικιλόμορφης Χάρης του Θεού.»
Το Πνεύμα του Θεού μιλάει ανέκαθεν σε κάθε άνθρωπο, και απευθύνεται σε εκείνο το βαθιά ριζωμένο, αρχικό κομμάτι, μέσα μας, το οποίο ξεπερνάει όλες τις διαιρέσεις: φυλετικές, εθνικιστικές, πλουτοκρατικές, πολιτισμικές, ηλικιακές και θρησκευτικές. Απευθύνεται σε εκείνο το κομμάτι μέσα μας, που ονομάζεται αγάπη, που είναι η “μητρική μας γλώσσα“.
«Και ύστερα απ’ αυτά, θα εκχέω το πνεύμα μου επάνω σε κάθε σάρκα και οι γιοι σας, και οι θυγατέρες σας θα προφητεύσουν, οι πρεσβύτεροί σας θα ονειρευτούν όνειρα, οι νέοι σας θα δουν οράσεις. Κι ακόμα, επάνω στους δούλους μου κι επάνω στις δούλες μου, κατά τις ημέρες εκείνες, θα εκχέω το πνεύμα Μου.» Αυτά τα προαναγγέλει ο Θεός διαμέσου του προφήτη Ιωήλ (κεφ. 3, 1-2).
Ας προσεξουμε λιγο τι λεμε οταν προσευχομαστε στην ΜΟΝΑΔΙΚΗ προσευχη που υπαρχει τον Χριστιανικο κοσμο προς το Αγιο Πνευμα: ..παρακλητε, το Πνευμα της αληθειας, ΕΛΘΕ ΚΑΙ ΣΚΗΝΩΣΟΝ ΕΝ ΥΜΙΝ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΟΝ ΗΜΑΣ !
Πως θα σκηνωσει το Πνευμα το Αγιο μεσα μας? Οταν του δωσουμε χωρο, οταν αφεθουμε σαυτο και το αφησουμε να καθοδηγει την ζωη μας, την λογικη και το μυαλο μας. Τοτε μπαινει, κατασκηνωνει και ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ τον σπορο που εχει καθε ανθρωπος ο ερχομενος σαυτην την ζωη. Καθε ανθρωπος που γεννιεται εχει μεσα του τον σπορο του Πνευματος του Θεου (τον “μικρο-Θεο” μεσα του, που του δινει και την γνωση του Θεου; ο,τι και να λεει καποιος και να δηλωνει οτι ειναι απολυτα αθεος, μεσα τους ΟΛΟΙ ξερουν οτι υπαρχει δημιουργος, οτι ολοι ειμαστε δημιουργηματα του Πατερα μας, γιατι ολοι μεσα μας εχουμε αυτον το σπορο του Πνευματος). Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι ολοι εχουμε το συγκεκριμενο τριτο προσωπο της Θεοτητας, το Πνευμα το Αγιο. Αυτο ερχεται και κατασκηνωνει εκει “στον χωρο” του πνευματος που εχουμε μεσα μας ΜΟΝΟ δια Χριστου ! Τοτε αρχιζει να δινει τους καρπους Του και τα χαρισματα Του ! Τοτε καθαριζει τον ανθρωπο, τοτε συντελει στην ενωση των πιστων, τοτε ιδρυει την Βασιλεια ! Τοτε γινομαστε Νεοι, αναγεννημενοι ανθρωποι ανωθεν ! Διαφορετικα, ο υπαρχων σπορος του πνευματος μεσα μας, απλα ατροφει η φυτοζωει, αναπνεοντας που και που απο καποιο “οξυγονο” εξαρσεων πνευματικοτητας. Πρεπει να αφησουμε το Πνευμα το Αγιο να μπει, να σκηνωσει και να κατακλυσει το ειναι μας, να παρει τα ηνια ολης μας της υπαρξης, να μας καθοδηγει σε ολα !
Ας θυμηθουμε λιγο τις παραβολες για την Βασιλεια του Θεου που ειπε ο Κυριος:
Ειπε οτι εδωθη εις υμας να γνωρισετε τα μυστηρια της Βασιλειας!
Ματθαιος 13
3 Και ελάλησε προς αυτούς πολλά διά παραβολών, λέγων· Ιδού, εξήλθεν ο σπείρων διά να σπείρη.
4 Και ενώ έσπειρεν, άλλα μεν έπεσον παρά την οδόν, και ήλθον τα πετεινά και κατέφαγον αυτά·
5 άλλα δε έπεσον επί τα πετρώδη, όπου δεν είχον γην πολλήν, και ευθύς ανεφύησαν, επειδή δεν είχον βάθος γης,
6 και ότε ανέτειλεν ο ήλιος εκαυματίσθησαν και επειδή δεν είχον ρίζαν εξηράνθησαν·
7 άλλα δε έπεσον επί τας ακάνθας, και ανέβησαν αι άκανθαι και απέπνιξαν αυτά·
8 άλλα δε έπεσον επί την γην την καλήν και έδιδον καρπόν το μεν εκατόν, το δε εξήκοντα, το δε τριάκοντα.
9 Ο έχων ώτα διά να ακούη, ας ακούη.
10 Και προσελθόντες οι μαθηταί, είπον προς αυτόν· Διά τι λαλείς προς αυτούς διά παραβολών;
11 Ο δε αποκριθείς είπε προς αυτούς· Διότι εις εσάς εδόθη να γνωρίσητε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, εις εκείνους όμως δεν εδόθη.
12 Διότι όστις έχει, έτι θέλει δοθή εις αυτόν και θέλει περισσευθή· όστις όμως δεν έχει, και ο, τι έχει θέλει αφαιρεθή απ’ αυτού.
13 Διά τούτο λαλώ προς αυτούς διά παραβολών, διότι βλέποντες δεν βλέπουσι και ακούοντες δεν ακούουσιν ουδέ νοούσι.
14 Και εκπληρούται επ’ αυτών η προφητεία του Ησαΐου η λέγουσα· Με την ακοήν θέλετε ακούσει και δεν θέλετε εννοήσει, και βλέποντες θέλετε ιδεί και δεν θέλετε καταλάβει·
15 διότι επαχύνθη η καρδία του λαού τούτου, και με τα ώτα βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών έκλεισαν μήποτε ίδωσι με τους οφθαλμούς και ακούσωσι με τα ώτα και νοήσωσι με την καρδίαν και επιστρέψωσι, και ιατρεύσω αυτούς.
16 Υμών δε οι οφθαλμοί είναι μακάριοι, διότι βλέπουσι, και τα ώτα σας, διότι ακούουσιν.
17 Επειδή αληθώς σας λέγω ότι πολλοί προφήται και δίκαιοι επεθύμησαν να ίδωσιν όσα βλέπετε, και δεν είδον, και να ακούσωσιν όσα ακούετε, και δεν ήκουσαν.
18 Σεις λοιπόν ακούσατε την παραβολήν του σπείροντος.
19 Παντός ακούοντος τον λόγον της βασιλείας και μη νοούντος, έρχεται ο πονηρός και αρπάζει το εσπαρμένον εν τη καρδία αυτού· ούτος είναι ο σπαρθείς παρά την οδόν.
20 Ο δε επί τα πετρώδη σπαρθείς, ούτος είναι ο ακούων τον λόγον και ευθύς μετά χαράς δεχόμενος αυτόν·
21 δεν έχει όμως ρίζαν εν εαυτώ, αλλ’ είναι πρόσκαιρος, όταν δε γείνη θλίψις ή διωγμός διά τον λόγον, ευθύς σκανδαλίζεται.
22 Ο δε εις τας ακάνθας σπαρθείς, ούτος είναι ο ακούων τον λόγον, έπειτα η μέριμνα του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου συμπνίγει τον λόγον, και γίνεται άκαρπος.
23 Ο δε σπαρθείς επί την γην την καλήν, ούτος είναι ο ακούων τον λόγον και νοών· όστις και καρποφορεί και κάμνει ο μεν εκατόν, ο δε εξήκοντα, ο δε τριάκοντα.
24 Άλλην παραβολήν παρέθηκεν εις αυτούς, λέγων· Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπον, όστις έσπειρε καλόν σπόρον εν τω αγρώ αυτού·
25 αλλ’ ενώ εκοιμώντο οι άνθρωποι, ήλθεν ο εχθρός αυτού και έσπειρε ζιζάνια ανά μέσον του σίτου και ανεχώρησεν.
26 Ότε δε εβλάστησεν ο χόρτος και έκαμε καρπόν, τότε εφάνησαν και τα ζιζάνια.
27 Προσελθόντες δε οι δούλοι του οικοδεσπότου είπον προς αυτόν· Κύριε, καλόν σπόρον δεν έσπειρας εν τω αγρώ σου; πόθεν λοιπόν έχει τα ζιζάνια;
28 Ο δε είπε προς αυτούς· Εχθρός άνθρωπος έκαμε τούτο· οι δε δούλοι είπον προς αυτόν· Θέλεις λοιπόν να υπάγωμεν και να συλλέξωμεν αυτά;
29 Ο δε είπεν· Ουχί, μήποτε συλλέγοντες τα ζιζάνια εκριζώσητε μετ’ αυτών τον σίτον·
30 αφήσατε να συναυξάνωσιν αμφότερα μέχρι του θερισμού, και εν τω καιρώ του θερισμού θέλω ειπεί προς τους θεριστάς· Συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια και δέσατε αυτά εις δέσμας διά να κατακαύσητε αυτά, τον δε σίτον συνάξατε εις την αποθήκην μου.
31 Άλλην παραβολήν παρέθηκεν εις αυτούς, λέγων· Ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με κόκκον σινάπεως, τον οποίον λαβών άνθρωπος έσπειρεν εν τω αγρώ αυτού·
32 το οποίον είναι μεν μικρότερον πάντων των σπερμάτων, όταν όμως αυξηθή είναι μεγαλήτερον των λαχάνων και γίνεται δένδρον, ώστε έρχονται τα πετεινά του ουρανού και κατασκηνούσιν εν τοις κλάδοις αυτού.
33 Άλλην παραβολήν είπε προς αυτούς· Ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με προζύμιον, το οποίον λαβούσα γυνή ενέκρυψεν εις τρία μέτρα αλεύρου, εωσού έγεινεν όλον ένζυμον.
34 Ταύτα πάντα ελάλησεν ο Ιησούς διά παραβολών προς τους όχλους και χωρίς παραβολής δεν ελάλει προς αυτούς,
35 διά να πληρωθή το ρηθέν διά του προφήτου, λέγοντος· Θέλω ανοίξει εν παραβολαίς το στόμα μου, θέλω απαγγείλει πράγματα κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου.
36 Τότε αφήσας τους όχλους ήλθεν εις την οικίαν ο Ιησούς. Και προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί αυτού, λέγοντες· Εξήγησον εις ημάς την παραβολήν των ζιζανίων του αγρού.
37 Ο δε αποκριθείς είπε προς αυτούς· Ο σπείρων τον καλόν σπόρον είναι ο Υιός του ανθρώπου·
38 ο δε αγρός είναι ο κόσμος· ο δε καλός σπόρος, ούτοι είναι οι υιοί της βασιλείας· τα δε ζιζάνια είναι οι υιοί του πονηρού·
39 ο δε εχθρός, όστις έσπειρεν αυτά, είναι ο διάβολος· ο δε θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος· οι δε θερισταί είναι οι άγγελοι.
40 Καθώς λοιπόν συλλέγονται τα ζιζάνια και κατακαίονται εν πυρί, ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος τούτου.
41 Θέλει αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα και τους πράττοντας την ανομίαν,
42 και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.
43 Τότε οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών. Ο έχων ώτα διά να ακούη ας ακούη.
44 Πάλιν ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με θησαυρόν κεκρυμμένον εν τω αγρώ, τον οποίον ευρών άνθρωπος έκρυψε, και από της χαράς αυτού υπάγει και πωλεί πάντα όσα έχει και αγοράζει τον αγρόν εκείνον.
45 Πάλιν ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με άνθρωπον έμπορον ζητούντα καλούς μαργαρίτας·
46 όστις ευρών ένα πολύτιμον μαργαρίτην, υπήγε και επώλησε πάντα όσα είχε και ηγόρασεν αυτόν.
47 Πάλιν ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με δίκτυον, το οποίον ερρίφθη εις την θάλασσαν και συνήγαγεν από παντός είδους·
48 το οποίον, αφού εγεμίσθη, ανεβίβασαν επί τον αιγιαλόν και καθήσαντες συνέλεξαν τα καλά εις αγγεία, τα δε αχρεία έρριψαν έξω.
49 Ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος. Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων,
Τι μαθαινουμε απο αυτες τις παραβολες ? Πρωτα απο ολα, ολες οι παρομοιωσεις της Βασιλειας ειναι σαν κατι που ειναι μικρο, δεν φαινεται και ξαφνικα δινει τους καρπους και μεγαλωνει ! Μαλιστα επιτρεπει και στα ζιζανια να συνυπαρχουν και να αυξανονται μεχρι τελους ! Τα ζιζανια δε, εμφανιστηκαν οταν εδωσε καρπο το σιταρι ! Δηλαδη το οτι βλεπουμε αυτην την αυξηση των ζιζανιων σημερα ειναι γιατι ΗΔΗ δινει καρπο ο σπορος της βασιλειας !
Αλλα ας προσεξουμε και την πρωτη παραβολη του σπορεα, η οποια ειναι και η μοναδικη που την αναλυει τοσο αναλυτικα ο ιδιος ο Κυριος. Λεει λοιπον, οτι οι σποροι που επεσαν διπλκα στον δρομο ειναι αυτοι ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΟΗΣΑΝ ! Η θα λεγαμε και αυτοι που δεν ενοησαν το Πνευμα το Αγιο. Και ερχονται αμεσως τα πτηνα και ΠΑΙΡΝΟΥΝ (αφαιρουν) τον σπορο της Βασιλειας και το Πνευμα το Αγιο που ετσι απομακρυνεται προσωρινα, δεν μπορει να “σκηνωσει”. Πρεπει λοιπον να εννοησουμε τα της Βασιλειας και να συνειδητοποιησουμε οτι εχουμε παρει μεσα μας ΚΑΙ τον σπορο της Βασιλειας ΚΑΙ το Πνευμα το Αγιο και το εχουμε !
Ο Χριστος μετα την ανασταση, οταν συναντησε τους μαθητες, τους ειπε: “Μην βγειτε να κυρηξετε ακομα ! Περιμενετε να λαβετε πρωτα το Πνευμα το Αγιο (“ως δυναμιν εξ υψους”) ! Να γινετε ¨πνευματικοι” ! Δεν ειναι δυνατον να κυρηχθει το ευαγγελιο της Βασιλειας χωρις να εχουμε το Πνευμα το Αγιο. Μονο τοτε θα ειμαστε πραγματικα “πνευματικοι” ανθρωποι και πνευματικοι μαθητες της Βασιλειας !
Περιμεναν λοιπον οι μαθητες προσευχομενοι και κλεισμενοι στο υπερωο 10 ημερες μετα την Αναληψη μεχρι να παρουν το Πνευμα το Αγιο !
Κορινθιους Α 2: «και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου δεν εγίνοντο με καταπειστικούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με απόδειξιν Πνεύματος και δυνάμεως»,
Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά διά του Πνεύματος αυτού· επειδή το Πνεύμα ερευνά τα πάντα και τα βάθη του Θεού
Και να μην ξεχναμε: αυτο ΔΕΝ γινεται με την δικα μας αξια η τα δικα μας εργα. Ειναι δωρεα του Πατρος δια του Κυριου !
Ο νομος αντιτιθεται στο Πνευμα !
«Ει δε Πνευματι αγεσθε, ουκ εστε υπο νομον !» (Γαλατες 5:18)
Ιωαννη: 1/17
«ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο».
ΑΜΗΝ
