Ο Θεός (στο βιβλίο “Αριθμοι” της Παλαιας Διαθηκης, κεφάλαιο 13) εμφανιζεται να «είναι θυμωμένος» με τον λαό του (τους Ισραηλίτες) που συνεχίζουν να μην πιστεύουν και να επαναστατούν, παρά όλα τα μεγάλα θαύματα που είδαν κατά τη διάρκεια και μετά την έξοδο τους από την Αίγυπτο. Αυτή τη φορά, ο Θεός είναι «θυμωμένος» διοτι παρα το οτι υποσχέθηκε στον λαο Του να τους καθοδηγήσει και να τους φέρει στη γη της επαγγελίας, αυτοι επέλεξαν τον δρόμο της ανθρώπινης λογικής, δηλαδή να εξετάσουν τα γεγονοτα με την δικη τους λογικη, να παρουν τις αποφασεις τους και να προσπαθήσουν να τα καταφερουν χρησιμοποιοντας τα δικά τους μεσα, και εργαλεία.
Έτσι, εστειλαν οι 12 παρατηρητες («κατασκοπους) για να ελέγξουν τι συνέβαινε στη γη της επαγγελίας, και αυτοί επέστρεψαν με θλιβερές και απαισιοδοξες πληροφορίες, ότι ναι μεν η γη αυτή είναι όμορφη με υπέροχη φύση και καρπούς, αλλα βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο σκληρων και δυνατων λαων και γιγάντων που είναι αδύνατο να νικηθούν. Ηθελαν μαλιστα να επιλέξουν ένα νέο ηγέτη για να τους οδηγήσει πίσω στην Αίγυπτο ! Μόνο δύο εκ των απεσταλμένων ( Χάλεμπ, και ο Ιησούς του Ναυή) το είδαν από διαφορετική, πνευματική γωνία και προσπάθησαν να κινητοποιήσουν το λαό του Ισραήλ για την κατάκτηση της γης, με τη βοήθεια της δύναμης του Θεού. Το πλήθος όμως πίστεψε πιο πολύ στις πραγματιστικές και απαισιόδοξες αναφορές.
Μας θυμίζει κάτι; Σε τελική ανάλυση, ακόμη και ο σύγχρονος άνθρωπος συμπεριφέρεται έτσι, ξεχνώντας εύκολα πώς ο Θεός τον βοήθησε και τον βοηθα με θαυματουργικό τρόπο (όπως και με τον λαό του Ισραήλ που συνεχως ξεχνουσε τις αεναες επεμβασεις Του για να επιβιώσει παρά τις συνεχεις διωγμους και πως αντίθετα με όλες τις προσδοκίες και κάθε λογικη, δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ, πώς κέρδισε με θαυματουργικο τροπο ολους τους πολέμους και πως επιβίωσε κα επιβιωνει μεχρι σημερα).
Ξεχνάμε πώς και πόσο συχνά ο Θεός συχνά βοήθησε τον καθένα μας θαυματουργικά σε προσωπικό επίπεδο … όπως ακριβώς οι Εβραίοι εκείνης της εποχής, που ξέχασαν γρήγορα πως Τους απελευθέρωσε από την Αίγυπτο, ποιος έφερε τις πληγές στον Φαραώ, ποιός άνοιξε πέρασμα στην Ερυθρά Θάλασσα, ποιος τους έθρεψε με το μάννα, ποιος τους ξεδίψασε με νερό από το βράχο , ποιος έστειλε την «ιερα νεφελη» …κλπ, κλπ.
Οι άνθρωποι ξεχνούν γρήγορα, αυτή είναι η φύση τους και τείνουν να είναι απαισιόδοξοι και να σκέφτονται σύμφωνα με τη «λογική» και τον «ρεαλισμο».
Τα δελτία ειδήσεων σήμερα, κυριαρχούνται πάντα από μια απαισιόδοξη στάση και από κακά σενάρια και προβλέψεις. Και πάντα σύμφωνα με τη ‘’λογική’’, την ανθρώπινη λογική.
Αυτό έχει γίνει ακόμα πιο έντονο τον τελευταίο καιρό, που κυριαρχεί πανικός στον κόσμο εξαιτίας της επιδημίας από τον ιό που επιτίθεται στη ανθρωπότητα. Λογικά, υπάρχει φυσικα βάση για τους φόβους και τις ανησυχιες. Οι Εβραίοι, που δίσταζαν να πολεμήσουν και να εισέλθουν στη νέα για αυτούς πατρίδα, είχαν επίσης (λογικα) δίκιο, ήταν κάτι πολύ επικίνδυνο και κάπως τρελό ! Αλλά ο Θεός μας έχει δείξει ότι υπάρχει και ένας άλλος δρόμος και τρόπος ! Είναι αλήθεια ότι αυτός είναι ένας δυσκολότερος δρόμος γιατί απαιτεί να ξεπεράσει κανεις όλη το ορθολογικο και συμβατικο συστημα σκεψης και να είναι λίγο «τρελός», για πορευθεί αντίθετα με το ρεύμα !
Θυμηθείτε ξανά την ιστορία της Βίβλου με τους απεσταλμένους στην γη της Εδεμ (τη νέα πατρίδα) και τις απαισιόδοξες αναφορές τους. Είναι αλήθεια ότι ίσως είχαν (λογικά) δικιο να φοβούνται και να δυσκολεύονται να πιστέψουν. Αλλά όλοι αυτοί οι εκατονταδες χιλιάδες άνθρωποι, με αυτόν τον τροπο σκεψης, ΔΕΝ κατάφεραν τελικά να εισέλθουν στη Γη της επαγγελίας ! Εκτός από τον Ιησού του Ναυή και τον Χάλεπ που ήταν στην πραγματικότητα οι μόνοι που εμπιστεύθηκαν το Θεό, πίστεψαν τα ‘’απίστευτα’’. Όλοι οι άλλοι πέθαναν στην έρημο εξαιτίας της έλλειψης πίστης και ονομάστηκαν «η γενιά της ερήμου» (βλ. προς Εβραίους, κεφ. 3 και 4).
Ακόμα και σήμερα στη ζωή μας (ειδικά όταν υπάρχουν δύσκολες στιγμές όπως αυτή η περίοδος ενός «εχθρού» που απειλεί την ανθρωπότητα, όπως ο κορωνοιός), καλούμαστε να επιλέξουμε μέσα μας αν μπορούμε να πιστέψουμε και να είμαστε αισιόδοξοι και να πολεμήσουμε με τα πνευματικά εργαλεία της προσευχής και της πίστης, ή να παρασυρθούμε από την ανθρώπινη λογική και τα βασιστούμε στα ανθρώπινα μέσα για την αντιμετώπιση της επιδημίας.
Επιλέγουμε να ανήκουμε στην «γενιά της ερήμου» ή σε εκείνους που κατάφεραν να εισέλθουν στη γη της επαγγελίας; Επιλέγουμε το μονοπάτι της ανθρώπινης λογικής ή την οδό της πίστης; Ο Θεός μας δίνει και τις δύο επιλογές. Η απόφαση είναι δική μας!
